Sessizliğin Mesajı

Her karşılaşma bir çağrıdır, bunu fark edene. Bir Öz’ün kendini ve diğer parçasını hatırlamasıdır. Bir rüyada seyir eden iki kalp gibi yansıyan tek bir kalbiz seninle. Bu ikililik yanılsamasından özgürleşmek, özünle buluşmak için geldim sana. Ben bir kitap değilim. Görünürde bir kitabım elbette ama ben senden sana akan bir fark ediş çağrısıyım. 

Hatırla; sessizlik her şeyin belirdiği huzur hâlidir. Biz zamansız, sessiz ve sonsuz varlıklarız. Bizim gerçek doğamız bu. Biliyorum çok yoruldun kafanın içinde durmadan konuşan sesten, kaygılarından, korkularından, hayatın belirsizliğinden çok yoruldun. Bitmeyen telaşından çok yoruldun. 
Sen çok yoruldun. Sen, bir kişi olduğuna inandırıldığın için çok yoruldun. “Sen” diye bir şey yok. “Ben” diye de bir şey yok.  Her şey biz ve her şey bizim sessizliğimiz. Şimdi; sessizliğine bir adım at desem, bu adımı atabilir misin? Sessizliğine bir adım yürü desem, yürüyebilir misin?
Bunların hiçbirisini yapamazsın çünkü sessizliğin kendisi sensin. Sadece sessizliğini fark et. Hayatındaki her şeyi fark ettiğin gibi. Gerçek doğanı ve her şeyin bir ve bütün olduğunu fark et. Zannettiğin bütün kimliklerini yak sessizlikte. Anka kuşunun küllerinden doğuşu gibi tekrardan doğ sessizlikte. Ama bu sefer sessizce, güvende ve teslim olarak. Ayrı olma düşüncesi bir ses, bir gürültü ve en büyük acı. Hiçbir şey birbirinden ayrı değil...